مدح و مناجات با امام حسن عسکری علیه‌السلام
آن دلبری که نوکری ات را روا نوشت ما را غـلام حلقه به گوش شما نـوشت روز ازل مــربــی اشــراق عــاشــقـی نام تو را به صفحـۀ دل های ما نـوشت آن خالقی که مهر تورا مُهر سینه ساخت با لـوح دل حـدیث تـو را آشـنـا نوشت با جـوهــر طـلا به شـبـسـتـان آسـمـان وصف تو را به خط جلی کبریا نوشت با جان و دل ولایت تو خو گرفته است خلّاق عـشق بندگی ات را سـزا نوشت صدها طواف، بی تو نیرزد به ارزنی چون کعبه را به کوی شما مبتلا نوشت بعـد از خــدا کـریـم تـریــنـی امـام مـن از بس خدا به دست کریمت ثنا نوشت آن خالـقی که عـادت احـسان دهـد تـرا دل را گـدای سـامـرۀ هـل اتـی نوشت ما را غــلام هـمّــت تــو آفــریــده انــد ریــزه خــوران دولت تــو آفــریـده اند ای از کرشمه های تو روی بهـار سبز وز غمزه ی نگاه تو لیل و نهـار سبـز تا زیـر سـایـۀ تـو کـنـد عـشـق زنـدگی باشد برای شـیـعـه همه روزگـار سبـز بی حُسن تو بهشت صفایی نمی گـرفت جنات تجری است به آن نو بهـار سبز ای پرچمت به بام نظام جهان سه رنگ لعل تو سرخ و چهره سپید، اقتدار سبز این دل ز شرب آب ولای تو زنده است باشد همیشه دور و بر چشمه سار سبز از رعد و برق غـمـزۀ مژگان عاشقت ابـر بـهـار و عــاطـفـۀ بی قـرار سـبـز گـل می دمد ز مــقــدم خـورشیدی شـما پشت لب فلک ز تو ای گـل عذار سبز بـازار سـرد منتـظـران از تو گـرم شد دارد هــلال شیعـه عجب انتظـار سبز شیعـه دگـر بهـانـه بـه دشمـن نـمی دهد با دیــدن بـقــیــع دگــر تــن نـمـی دهــد تو مـحـور حـدیث شــریف زعــامـتـی چـشم و چـراغ دین و اسـاس امـامـتـی احکـام اهل بیت به تو می شـود درست در خــانــدان وحـی چــه والا اقـامـتی روشنترین چراغ هدایت به دست تست تـو قـلـۀ امــامت و دیـن را عــلامـتـی ای زادۀ خــلـیـل خـلـیــلان بـت شـکـن در آتش فــراق چه بــرد و ســلامـتـی هر چند در حصار و بعـید جای توست تـو مـظـهـر مــقـاومـت و اسـتـقـامـتـی ای در بــرابــر هـمـۀ کـفــر یـک تـنـه الحـق که مثل فــاطـمـه کـوه شهـامتـی مـحــراب از نـمــاز تو بــالا بلـنـد شـد ای مقتدای سرو چه خوش قد و قامتی شد خـوشـۀ طـلایی گـنـدم ز گـونـه ات ای سفـره دار عـشق عجـب با کرامتـی ای نـور تو هـمـاره نگهــدار شیـعـیـان دلـسـوزی ات امـان من الـنـار شیعـیـان دست قــلــم به پــای ثـنـایت نـمی رسـد مهـر فــلک به گـرد عـبایت نـمی رسد مهر ومه از افـاضۀ ذرات نـور تست دست سـتـاره بر کـف پـایت نـمی رسد باید سپـرد دست عنـان را به دست تـو بی تو کـسی به مـرز هـدایت نمی رسد آن مــدعی که از تو اطاعت نـمی کـنـد دستش تهی است چون به عطایت نمی رسد حـتی اگر امارت عــالــم شـود نـصیب بی حکـم تو کسی به کـفـایت نمی رسد آب حـیـاتِ چـشمـۀ مـهــر و مـحـبـتت بـر تـشـنگـان بـدون عـنـایت نـمی رسد تـردیـد در امـامـت تو هـر کـسی کـنـد دسـتـش به ریـسـمـان ولایت نـمی رسد هر کس که بر ولی شـما اعـتـنا نکـرد عهدش به روز عهد و وفایت نمی رسد مـهـدی اگـر دعــا نـکـنـد وای بـر دلـم دل را اگـر صــدا نـکـنـد وای بـر دلـم |